10.05.2024 08:29:27
USD (Alış - Satış) : 18.84 - 18.89 EUR (Alış - Satış) : 20.12 - 20.21
Son Dakika!
Yasin ŞEN
9 Mart 2021 Salı

AMANLAR'DA YÜRÜMEK

AMANLAR’DA YÜRÜMEK
Amanlar’da yürüdüm bir gün. Çam ağaçlarının etrafa yaydığı nefis kokular arasından ormanı adımladım. Ağaçların hissedilen bir neşesi vardı o gün. Çünkü onlar rüzgârla beraber uğulduyordu. Sanki “hû, hû” diyorlardı.
Etraf çam ağaçlarının yeşiliyle bezenmişti. Bunların kimi kadim zamanlardan uzanmıştı bugüne. Hatıraları yüklenmişler gibiydi sırtlarına. Onlara baktıkça sükûtun hayatın ve yaratmanın gerçek gücü olduğunu hissettim. Böylesine doygun ve mutmain bir hayatiyetle var olmalarını hayran hayran izledim. Ağaçların ve ormanın sesini dinledim.
Amanlar’da yürüdükçe ormanla yakınlaştım. Daha samimî oldum sanki ağaçlarla. Onları anlamak istedikçe daha çok açtılar sanki esrarını bana ağaçlar. Çünkü onları gönülden duymak istedim. Bazılarına dokundum. Kendilerine kimin dokunduğunu bilmeden ama bunu hep hissetmeye devam edecek o ağaçların hafızasına dostane bir dokunuşun hatırasın bıraktım.
Kimseler yoktu bugün Amanlar’da. Bir şair gibi serazat, bir derviş gibi içte ve hiçte yürümek istedim. Yürüdüm de… Ağaçların arasından, ormanların derinlerine sokuldum. Bazen ürktüm, bazen duygulandım. Ve hep bir heyecan duydum. Bir şiir yazmak istedim. İlk mısraları “Amanlar” ve “zamanlar” olacaktı. Ama beceremedim. Olsun. Ben o şiiri duydum içimde. Kelimelere bürünemeseler de o mısralar bir gönülde duyuldu bir kere.
Amanlar’da yürüdüm bir başıma. Gönlüme ağırlık veren içki şişelerine ve çöplere baktım bazen. “Amanlar size ne yaptı ey insanlar?” dedim kendi kendime. Bir cevap bulamadım. Yürümeye devam ettim.
Bunları gördükçe düşündüm ki, insanın kendisine ve tabiata verdiği zararı başka hiçbir şey vermiyor. Yine de Amanlar’da yürüdüm bir başıma. Doldum… Bir başka âlemin hissini duydum içerimde. Zihnimin derinlerinde hissettiğim o yorgunluğu gidermeye çalıştım. Bana ağırlık veren o yorgunluğu burada hissetmem demek, onun artık süzülüp kaybolmaya başlaması demektir benim için. Nitekim az sonra böyle olmaya başladı. O yorgunluk zihnimden akıp gitmeye başladı Amanlar’da. Amanlar dinlendirdi beni. O nefis tabiat bana içli bir sükunet bahşetti.
Yürüdükçe Amanlar’da zaman açılır gibi oldu zihnimde. Âna biraz daha yaklaştığımı duydum. Bir şeyler söyledi toprak, ağaç ve orman… Kelamsız, harfsiz… Yürüdükçe zenginleşti etrafım. Ağaçlarla doldu dört dir yanım. Amanlar’da yaşadığım bu zamanlar bir başka geldi bana. Ben sustukça Amanlar söyledi. Amanlar söyledikçe ben sustum.
Amanlar’daki taş yığınlarındann, göğün mavisine dokunan çam ağaçlarından, yerde biten mantarlardan dinlediklerimi söylemek zor, belki anlamak ve hissetmek mümkün. Belki doğanın feryadını, onu sahiplenmek ve sevmek gerektiğini söyleyebilirim. Tabiat, yani bize karşılık beklemeden bir şeyler veren o toprak ana insandan, evlatlarından muhabbet bekliyor.
İnsan tabiatı kirletirken özünü kirlettiğini ne zaman anlayacak? Toprak beslenmek, sevmek, onu vatan bilmek için yaratılmıştır. Kirletmek için değil.
Amanlar’da yürürken bunları düşündüm. Amanlar bana tabiatın kadimden beri insana nasıl dost olduğunu hissettirdi. Ama onun sevgiye, sevilmeye susuz olduğunu da duydum derinlerden. Biz, toprakla ve onu severek içimizdeki enerjiyi ortaya çıkarabilir ve aziz ömrümüzü yaşamaya ve yaşanmaya daha çok layık kılabiliriz.
Yasin ŞEN
Dörtdivan ÇPAL
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni




Tüm yazarlar için tıklayın

YAZARLAR

Tamamı
2011 - 2016 Dörtdivan Dünyası © Tüm hakları saklıdır. Sitede yer alan içerikler kaynak gösterilmeden kullanılamaz.
Tasarım Kodlama : talha.org