Alev Alev Yanıyor Yüreğimiz

Alev Alev Yanıyor Yüreğimiz
Alev alev yanıyor yüreğimiz,
Kül oluyor dağ, orman, çiçeğimiz.
Sadece ağaç değil düşen her kıvılcımda,
Bir can gidiyor, bir nefes, bir sevincimiz…

Çamların gölgesiyle büyüdük biz,
Serininde oynadık, düş kurduk sessiz.
O çamların içindeydi kuşun yurdu,
Kekliğin ötüşü, ceylanın koşusu…

Şimdi gökte duman, yerde kor var,
Her yanda bir yangın, yürekte yar var.
Ateşe koşuyor bir yiğit elinde kürekle,
Alnında ter değil, vatan aşkı var!

Helikopter sesi yankılanır dağdan,
Bir su damlası umut olur bağdan.
Ama bazen yetişemez zamana,
Düşer bir can, şehit olur ormanda…

Kimisi ormanın içinde doğdu,
Anasının ninnisini yaprakla duydu.
O çocuklar büyürken yandı düşleri,
Alevler aldı hayalleri, yurdu…

Orman sadece ağaç değildir kardeşim,
Topraktır, vatandır, alın teri, geçmişim.
Bir kuşun kanadında taşır geleceği,
Orman yoksa nefes yok, bil ki hiçliğim!

Düşman gibi girer yangın bir gece,
Bilmem sabotaj mı, gaflet mi, bir bilmece…
Ama bir gerçek var, apaçık, derin:
Yanan ormanla birlikte yanarız milletçe.

Ey insan! Uyan, artık susma, gör,
Her kıvılcım bir felaketin habercisi, gör.
Bir izmarit, bir cam, bir ihmal yeter,
Orman giderse, ardından her şey biter!

Koruyalım, kollayalım o yemyeşil cenneti,
Gelecek için dikelim yeniden her fidanı.
Her tohumda umut var, her dalda hayat,
Unutma, orman vatandır, geleceğimizin emaneti!
Ömer ÇAĞLIN
Geredeli Şair