Gün doğanda Çamlıbeller sislenir, Ünümüzü yolcu bilsin, yol bilsin.. Dağdan dağa can dostuna seslenir, Bu destanı mızrap bilsin, tel bilsin.. Güzellerin mavilisi, morlusu, Yiğitlerde yüreklerin korlusu, Aşk dediğin geçitlerin zorlusu, Sevdasını bülbül bilsin, gül bilsin.. Koç Köroğlu kıratına binende, Bir o yana bir bu yana dönende, Namert korkup kuytulara sinende, Hilesini sezdiğini yel bilsin.. Bu ahların fırtınası, borası, Kanar durur, mazlumların yarası, Gelir elbet zalimlerin sırası, ‘Aman’ olmaz kılıç bilsin, kol bilsin... Göz kararır; yaşamaksa ar olur, Bu meydanlar düşmanlara dar olur, Cihan mülkü adaletle var olur, Hüküm veren, kalem kıran el bilsin... Servet Yüksel
