12 Kasım 1999’da Mekke-i Mükerreme’de
8–12 Nöbetimde Berekât Kortoba’da*
Bolu’nun dümdüz olduğunu söyleyenler Resepsiyonda
Şok oldum depremi duyduğumda. Bu dörtlüğümden sonra merakla aklımdan geçenler acaba çocuklar ve yakınlarımıza ne oldu.
Arkadaşlarım gel, yemek yiyelim diyor
Durmuş Öztekin Resepsiyonda Alo diyor
Öztekin sürekli Türk kahvesinin adresini soruyor
Durmuş Öztekin’in kalbi deprem gibi atıyor, Bundan sonra gece yarısı saat 03 civarında yakınlarımıza ulaştık, can kaybımız yok, maddi zarar var ifadeleri ile aşağıdaki sözlerle şiirime devam ettim ve biraz rahatladım.
Çocukların sağ haberlerini aldım
Kortoba’da* derin bir nefes aldım. Dönüş başladı hacılardan hiç zarar görmeyenler kendi havalarında, Ciddiye giderken Bolunun dışından olan hacılar otobüste yer kavgası yapıyor, Bolu içinden olanlar kara kara düşünüyorlar. Bu defa şu dörtlüğü yazmak zorunda kaldım.
26 Kasım Medine’den Cidde’ye
Otobüste hacıların yer kavgası niye
Efendimin yurdundan dönüş ülkeye
Ankara’dan hacılarımıza elveda. Diyerek Ankara’dan ayrıldık gelişimiz gündüze tesadüf etti yol boyunca hep düşünüyoruz. Ve izliyoruz. Bolu’ya geldik her yer çadırla dolmuş yine yazmak zorunda kaldım.
Bolu depreminin hayaliyle geldik.
Sıcak yuva yerine çadırda kaldık
Ekmek ve yemek kuyruklarına girdik
Yıkılan binaları yerinde gördük. Hacı kim, umreci kim, bilen yok herkes kendi telaşına düşmüş, Hacı nakkaş camiinde imamım, Camide cemaat yok, tam Ramazan’ın 1. Günü teravih için çadırlar kurulmuş. Teravihler çadırlarda kılındı, oruçlar çadırlarda tutuldu. Yine yazdım.
Hacdan geldiğimizi kimse bilmedi.
İnsanlar hoş geldin diyemedi.
Hacılardan hurma yiyip zemzem içemedi.
Hacı adımız Depremzede idi. İlk teravihim hacı nakkaş barakasında
İkincisi Mehmetçik üç çadırında
Öztekin, depremzede cemaatinin karşısında
Depremzede yüz yirmi günü tamamladı çadırda.
Bu zor günlerden sonra Ankara’ya taşındık, depremin acı hatıralarını anlatmak istemiyorum, başımdan geçenleri yüzeysel olarak anlatmaya çalıştım. Tabii ki Bolu İlinde 12 Kasım depremi Düzce kadar olmasa da can kaybı mutlaka oldu, yakınlarını kaybedenler çok daha acılar çektiler,
Çok acı, fotoğrafları her yerde asılı gördüğümüz kayıplar vardı, maddi hasarı olanlar, Evleri yıkılanlar hiçbir şeyi kalmayanlar ekmek ve yemek kuyruğundaki çileler hepsi hafızalardan silinmiş şeyler değil,
Enkaz altında kalan şehitlerimiz vardı. Mevla Deprem şehitlerimize gani gani rahmet eylesin, yakınlarına sabır niyaz ediyoruz. Tüm depremzedelere çektikleri sıkıntılarında ve bundan sonra bile Allah kolaylık versin dökülen tabak dolmaz ve dolmamıştır. Yani gedikler 14 yıl geçmesine rağmen kapanmamıştır. Allah o zor günleri kimseye göstermesin.(Âmin)
NOT: * Yıldızla gösterdiğim (Berekât Kortoba’da*) Mekke-i Mükerreme de bir otel ismidir.
12.Kasım 2013
Durmuş ÖZTEKİN Emekli İmam
Yenimahalle-Ankara
